در مطالعه‌ اخیر دانشمندان، داوطلبان موافقت کرده بودند اطلاعاتی را در خصوص مکان‌ها و عواطفشان ارائه دهند.

دانشمندان حاضر دریافتند تلفن‌های همراه می‌توانند به طور کارآمد، اطلاعاتی را در خصوص سبک‌زندگی روزانه در اختیار بگذارند و در غیر این صورت، ضبط این اطلاعات دشوار است.

محققان این موضوع را حائز اهمیت می‌دانند، زیرا احساسات ضبط‌شده در لحظه، احتمالا دقیق‌تر از احساساتی هستند که پس از وقوع ثبت می‌شوند.

تیم تحقیقاتی برنامه‌ای را برای سیستم عملگر اندروید ابداع کرد که مکان هر فرد را مستند کرده و به طور دوره‌ای این پرسش را برای وی ارسال می‌کرد که "به چه میزان خوشحال هستید؟"

محققان از مردم خواستند این برنامه را دانلود کنند و طی یک بازه زمانی سه ‌هفته‌ای، اطلاعاتی را از 270 داوطلب مقیم 13 کشور جمع‌آوری کردند.

از این داوطلبان خواسته شده بود که خوشحالی‌شان را در مقیاس 0 تا 5 ارزیابی کنند.

با استفاده از اطلاعات جمع‌آوری‌شده، دانشمندان شیوه‌های تنظیم‌شده‌ای را خلق کردند که می‌تواند به درک بهتر از چگونگی اثرگذاری محیط بر سلامتی عاطفی بینجامد.

شیوه تفلن همراه می‌تواند بر بسیاری از محدودیت‌هایی که تحقیقات در منازل مردم با آن روبرو هستند، غلبه کند.

اندازه‌گیری‌های سرشماری مردم را به نواحی خاصی که در آن زندگی می‌کنند مرتبط می‌کند که معمولا تنها نواحی نیستند که اغلب در آن‌ تردد می‌کنند.

به گفته جان پالمر، دانشجوی مدرسه امور عمومی و بین‌الملل وودرو ویلسون و رهبر ارشد این مطالعه، مردم میزان قابل‌توجهی از وقتشان را در خارج از مسیرهای سرشماری گذراندند.

وی این مطالعه را با همکاری متخصصان جامعه‌شناسی، متخصص اکولوژی حرکت و کارشناسان علوم رایانه صورت داد.

گرچه بسیاری از داوطلبان در ایالات متحده زندگی می‌کردند، تعدادی از آن‌ها از استرالیا، کانادا، چین، فرانسه، آلمان و بسیاری کشورهای دیگر بودند.

به ادعای پالمر، تمرکز تیم تحقیقاتی در این مرحله بر روی نتیجه‌گیری‌های قابل‌تعمیم در خصوص ارتباط بین محیط و خوشحالی نبود، بلکه بر روی کسب اطلاعات بیشتر در خصوص توانایی‌های تلفن همراه برای جمع‌آوری داده بود؛ با این حال، تیم تحقیقاتی نتایجی را در خصوص خوشحالی کسب کرد.

در این پژوهش سوژه‌های مذکر تمایل داشتند زمانی که دورتر از منازلشان بودند، خود را کمتر خوشحال توصیف کنند، در حالی که زنان تغییر خاصی را در خصوص فاصله‌ و عواطفشان از خود بروز ندادند.

پالمر معتقد است یکی از محدودیت‌های مطالعه انجام‌شده این است که قادر به پوشش تمامی افراد نیست، زیرا شرکت‌کنندگان باید تلفن همراه می‌داشتند و همچنین کاربر اینترنت می‌بودند.

افزون بر این، بیشتر احتمال داشت افرادی که خوشحال بودند، به این مطالعه پاسخ دهند؛ با این حال، پژوهش صورت‌گرفته پتانسیل تحقیق در خصوص تلفن همراه را برای دستیابی به گروه‌های افرادی نشان می‌دهد که ممکن است مصاحبه‌ها یا تحقیقات کاغذی به آن‌ها دسترسی کمتری داشته باشند.

این تحقیق با همکاری «مرکز سیاست فناوری اطلاعات» دانشگاه پرینستون و حمایت «موسسه‌های ملی بهداشت» امریکا و چند نهاد دیگر صورت گرفت و جزئیات آن در مجله Demography منتشر شد